Een extra dag op Hellfest? Knotfest, het rondreizend festival van Slipknot heeft de handen ineen geslagen met Hellfest om dit jaar Knotfest te organiseren in Frankrijk waardoor we dit jaar een dagje vroeger aan het feesten kunnen in Clisson. En feesten, dat hebben we gedaan! De eerste dag van wat een zongeblakerd weekeind werd vieren we met een niet onaardige affiche: Sick Of It All, Amaranthe, Ministry, Behemoth, Papa Roach, Powerwolf, Rob Zombie, Amon Amarth, Slipknot ėn Sabaton!
Laten we dus beginnen met Sick Of It All! De groep van de broeders Lou & Pete Koller draait ondertussen al sinds 1986 mee maar de New Jorkers tonen geen enkel teken van ouderdom, in tegendeel, deze Old School Hardcore band blijft zonder twijfel een van mijn favorieten in het genre en ook nu gaan ze voor de volle 100%
Wat Amaranthe betreft, dat is een ander paar mouwen. Deze Zweden werpen zowat alles samen, Metalcore, Melodic Death Metal, Power Metal en misschien zelfs wat EDM en Pop en deze combinatie is toch niet voor iedereen. Ook deze keer wist de band me niet te overtuigen.
Het helpt natuurlijk niet als je bijna 5 minuten van je set verspilt omdat de soundcheck van Ministry blijkbaar voor storingen zorgde. Terecht? Onterecht? Geen idee, maar ik hoorde pas de soundcheck toen Amaranthe stopte met spelen.
Over Ministry gesproken, man wat waren die in form! Wat een show! Al Jourgensen en de zijnen waren in top vorm en gaven er een stevige lap op! Ongetwijfeld een van de beste Ministry sets van de laatste jaren. Boenk Erop, zeg maar.
Een ban die ik denk ik de laatste 6 jaar minstens 1 keer per jaar zie, is de Poolse pletwals Behemoth. Nergal en de zijnen zijn ondertussen zowat een vaste waarde geworden op Europese festivals en de laatste jaren zijn ook hun shows meer en meer theatraal aan het worden, maar 1 constante blijft: Een alles omver blazende wall of sound!
Van Papa Roach had ik eigenlijk niet veel verwacht, nooit echt een fan geweest van Nu-Metal maar ik moet bekennen, live was het toch dik in orde, Jacoby Shaddix is een charismatische performer en in een num van tijd heeft hij de volledige weide mee. Ook de tribute aan Keith Flint van de Prodigy werd zeer geprezen.
De Duitsers van Powerwolf waren ok in form, maar als je Powerwolf eens gezien hebt, heb je eigenlijk alles al gezien. Ja, de show wordt grootser, meer props en vuur, maar als je ze elk jaar ziet verliest het toch wel een beetje van de fun die Powerwolf is.
Wie ook straffe koffie gedronken had was Rob Zombie! Meet The Creeper, Superbeast, More Human Than Human, de vaart zit er in en het publiek smult met overgave! Zelfs de cover van Helter Skelter (The Beatles) gaat er vlot in!
Na een geweldige set van Rob Zombie werd het stilaan tijd om de innerlijke mens te versterken met spijs en drank, waardoor ik de set van Amon Amarth gemist heb. Ook Slipknot heb ik maar van ver opgevangen, de set bestond uit de eerste twee albums en de drive zat er wel degelijk in. Een aanrader dus voor de fans van het eerste uur.