We zijn ondertussen toe aan de laatste dag van SOS Fesival en het is nog steeds extreem warm in Manchester. Gelukkig is het nog lekker fris in de zaal en de eerste band van vandaag is Avarus.Deze vierkoppige Metal Core band uit Blackpool doet het als opener niet slecht, deze jonge knapen zitten vol energie maar springen niet echt uit in het genre. Het klinkt een beetje als dertien in een dozijn, maar ik zie wel potentieel in deze band.
Wat ook een leuke verrassing was, was Quiet the Thief! Lekkere vette Hard Rock met een stevige 'The Allmighty' vibe. Muzikaal zit het goed ineen alleen zou er wel wat meer mogen gebeuren op het podium.
We zijn nog maar aan de derde band maar Midnight Prophecy slaat in als een bom! Pure onversneden Britse Heavy Metal met knipogen naar Iron Maiden en andere monumenten uit het NWOBHM tijdperk. Deze jonge knapen staan op het podium alsof ze er al decennia opstaan en elke riff, basslijn, slag... alles klopt.
Als ze dit al kunnen neerzetten na amper 3 jaar samen te zijn dan belooft dit voor de toekomst!
Je zou denken dat na de strakke set van Midnight Prophecy de volgende band voor een uitdaging staat maar voor Voodoo Blood is dit peanuts, dit is letterlijk een pletwals! Deze band omschrijft zichzelf als "blues on steroids" en man, da's niet gelogen, deze Blues Rock band is fenomenaal!
Kim Jennett is een kleine dame met een enorme podium présence en ze grijpt het publiek bij de ballen en laat deze voor de hele set niet meer los. Als een bezetene gaat ze tekeer op & van het podium en ik wil meer!
Na het animalistische van Voodoo Blood gaan we naar een meer soulvolle band met Dorja. Wat Voodoo Blood heeft in pure energie maakt deze band goed met pure klasse en een eigen sound. Vijf dames (waaronder een Belgische op drums: Anna Mylee) brengen Hard Rock met die zwoele, soulvolle stem van Aiym Almas.
Dit is een band waar we nog van gaan horen.
De Hard Rock van Fragile Things kon me niet overtuigen, na de drie vorige uitstekende bands vond ik deze band maar mager. De muziek is niet slecht en de mannen staan stevig in hun schoenen, maar er ontbrak iets, er zat geen 'oomph' in.
We gaan verder met de Hard Rock met Ryders Creed en net als bij Fragile Things kon de band me niet overtuigen, het is allemaal iets te braaf, te clean, waardoor het een beetje dertien in een dozijn klinkt.
Wat er bij Fragile Things & Ryders Creed ontbrak is bij Falling Red echter wel aanwezig, Lekker stevige Hard Rock met Glam Metal invloeden van bands zoals Poison en Motley Crue is altijd welkom en als de band dit dan nog eens brengt met volle overgave dan is het feestje compleet!
De laatste band voor de avond en het weekend is Massive Wagons en die mannen zijn een pure live band die perfect weten hoe ze een feestje moeten bouwen. De verschroeiende hitte die in de zaal hangt lijkt de mannen absoluut niet de deren en Barry Mills gaat als een bezetene te keer op het podium.
Dit is pure onversneden Rock & Roll!
