Alcatraz 2024 - Interview met Arson

“Opgefokte rock ‘n roll met teveel energie”

De Belgische band Arson uit Gent brengt een harde mix van rock 'n roll, punk, hardcore en southern rock. Op 10 augustus 2024 speelden zij een fantastisch goede show op Alcatraz Open Air in Kortrijk. Wie erbij was, zal dit niet gauw vergeten. 

Muzikaal geweldig, een gezellig ingericht podium verwijzend naar de jaren stillekes dat rust uitstraalde, de show zelf was een zelden geziene energieke gekte, met bijna constant stagediving of crowdsurfing, een whiskybar op het podium waarbij een barman gedurende de hele show shotjes uitdeelde aan het publiek, en op het einde stonden de drums letterlijk in de fik. Complete waanzin, in de positieve zin van het woord. Dit vroeg uiteraard om een woordje uitleg. Vandaar dat onze reporter Dennis Barbion na afloop een gesprek had met Gert (drums) en Nathan (gitaar). 

Met dank aan Istvan Bruggen voor de live foto's.

Eerst in het algemeen, wat is Arson? Welke muziek brengen jullie?

Nathan (gitaar): “Wij noemen het ‘Rough ‘n Roll’, een ruwere versie van rock ‘n roll. Uiteindelijk is het metal met redelijk wat punk-invloeden. Wil jij nog iets aanvullen?” [kijkt naar Gert]

Gert (drums): “Er kruipt redelijk wat melodie in, dus om het alleen maar metal te noemen is misschien een beetje té ver gegrepen, maar het is Rough ‘n Roll, en die ‘Rough’ refereert naar het metalgedeelte van de sound”.

Nathan: “Het is eigenlijk opgefokte rock ‘n roll, die veel te veel energie heeft”. [gelach alom]

Ja, ik denk dat “opgefokt” wel in drukletters mag komen, als we jullie live shows zien. [gelach]

Een dike proficiat alleszins voor de show…

Gert: “Het was misschien een beetje té, hé? Een beetje té…” [gelach]

Nee nee, het mag altijd wel eens iets meer zijn.

Nathan: “Al dat wild doen, is gevaarlijk hé?” [grote glimlach]

Het mag altijd iets meer zijn, maar bij jullie kán het niet veel méér zijn. 

[gelach alom]

Nathan: “Als het nóg meer moet zijn, denk ik dat ik zelf in het ziekenhuis ga belanden”. 

Dat is misschien wel het beste compliment dat ik jullie kan geven: het mag wel iets meer zijn, het mag ‘erover’ zijn, maar het kán er niet meer over. 

[gelach]

Voor diegenen die de show gemist hebben…

Nathan: “Kom naar een volgende show!” 

Ja, dit moét je echt gezien hebben, het is een spektakel op zich, maar wat ik superleuk vond, is het totaalconcept. Je hebt de muziek als basis, die fantastisch en gevarieerd is, jullie kostuums, de inrichting en presentatie van het podium, het decor om het zo te zeggen, en dan is er nog een whiskybar op het podium zelf! Hierover moeten we meer weten.

Gert: “We zijn sowieso een live-band. Je zei het daarnet al zelf, het is iets dat je live moet komen bekijken. [kijkt ook naar Nathan] Zoals je kunt zien, hebben we ons beste kostuum aangetrokken, dat is trouwens niet alleen als we live spelen maar dat is áltijd zo, net zoals de barman. We hebben altijd iemand mee die achter onze zelfgebouwde bar staat, en we serveren gratis whisky-shotjes. We vinden dat dat wel past binnen de vintagestijl die we uitstralen. We kleden het podium aan met ‘lampadeirs’ die aan het flikkeren zijn, in plaats van een grote backdrop met onze naam erop hangt er eigenlijk een mat die bij je oma thuis op de grond zou kunnen liggen”. 

Nathan: “Het is zo’n beetje alsof we de huizen van onze grootouders geplunderd hebben, om de set op te bouwen”. [gelach]

Gert [kijkend en wijzend naar Nathan]: “Ik denk dat we letterlijk twee lampjes van je oma op het podium hebben staan, is het niet?”

Nathan: “Nee, die zijn er nog niet bij”. 

Gert: “Ach die zijn er nog niet bij”. [gelach]

Dat is dan voor een volgende show.

Nathan [breed glimlachend]: “Ze zijn gereserveerd”.

Oma zal blij zijn. 

Nathan: “Mijn oma zal wellicht zeer vereerd zijn als zij van bovenaf kan zien dat haar lampen gebruikt worden”.

Moest ik je oma zijn, ik zou nu al super vereerd zijn, wetende dat mijn lampjes gaan gebruikt worden op de set. 

[gelach alom]

Nu, dat is wel speciaal en ook uniek, dat er een barman is óp het podium, die gratis shotjes uitdeelt. En iedereen mag vrij op het podium om een shotje te komen nemen, waarbij toch wel flink gegoten wordt. Daarbij is de barman dan ook nog zo vriendelijk om naar het publiek toe te gaan en ook daar mensen te bedienen. 

Nathan: “Contact met het publiek is zeer belangrijk”.

Ja, dat is er ook wel in overvloed. 

Hoeveel liters whisky gaan er zo op één concert door? 

Nathan: “Vandaag waren dat zes flessen van 40 cl”. 

Gert: “En ik denk dat tijdens de laatste vier nummers alles al op was, er was toen al geen whisky meer, het was gewoon gedaan, ‘t was volledig op. Vandaag werd er goed doorge… kapt”. [flink naar binnen gekapt] 

[gelach]

Het werd ook wel flink aangewakkerd. De show was nog niet goed bezig en er werd al opgeroepen “Kom maar op het podium, neem een shotje en ga maar stagediven”.

Gert: “Voila”. [gelach]

Zoiets vind je ook niet vaak meer. Meestal is er een ruimte van zoveel meters tussen het podium en het publiek. Old school stagediven. 

Gert: “Vandaar dat waar wij vandaag gespeeld hebben, La Morgue Stage, perfect was. Dat was ideaal. We hebben uiteraard al podia gehad waarbij er redelijk veel afstand is met barrières, maar dat gaat ook, onze barman gaat dan gewoon naar het publiek toe, maar dat is toch nog altijd niet hetzelfde. Vandaag kon iedereen gewoon op het podium klimmen wanneer men dat wou, I love it”.

Nathan: “Dat maakt het zo zalig. Hoe dichter we staan bij het publiek, hoe meer dat we die energie kunnen over brengen. Het is iets dat we delen, de muziek is niet alleen voor ons, de muziek is er voor iedereen. En inderdaad, die grote shows met barrières, security, dat vinden wij zelf heel spijtig, want het is moeilijker om goed contact te maken. Hoe dichter dat je staat, hoe beter, echt, die energie, die liefde voor muziek en voor metal, met het publiek”. 

Het blenden van het publiek met de muzikanten is schitterend. Op de duur weet je niet meer goed wie er van het publiek is en wie muzikant, en wie is er ook alweer de barman? Alles en iedereen loopt door mekaar. 

[gelach]

Ik las ergens dat jullie al in Duitsland hebben gespeeld? Op Trebur Open Air?

Nathan: “Ja, op Trebur Open Air en ook op Konrad Fest”. 

Gert: “Ik denk dat we tot nog toe drie keer in Duitsland hebben gespeeld, op drie verschillende festivals. Geen enkel van de drie viel tegen”. 

Nathan: “Elke keer ‘insane’. Ook deze zomer in het Verenigd Koninkrijk trouwens, waar we op 2000 Trees Music Festival hebben gespeeld. Dat was de eerste keer overzee. Het was super cool om naar de UK te gaan met deze band, en daar mensen op de eerste rij de nummers te zien meezingen”. 

Wow!

Gert: “Ja dat was echt ‘insane’.”

Nathan: “Daar doe je het dus voor hé”. 

En wanneer staat Schotland dan op het programma? Ik bedoel, met de whisky… 

Gert: “Wanneer er ‘orders’ komen. Als zij ons daar willen…” [gelach]

En gesponsord met whisky dan. 

[Gert wijst stilzwijgend naar me, goedkeurend]

Nathan: “We hebben daar al voor geïnformeerd. We hebben al contacten gehad met iemand om in de toekomst onze eigen whisky uit te brengen. Van zodra we de budgetten hebben, en we ook de mogelijkheden hebben, dan komt er in de toekomst zeker whisky van Arson. Dat zit in de pijplijn. Er komt wel wat bij kijken, met vergunningen en zo. Het zal wel iets ingewikkelder zijn dan dat we hopen”. 

Gert: “Ja, dat is niet hetzelfde als een nieuwe t-shirt creëren die je dan aan de merch legt”. 

Nu, Arson zelf, de naam. Wie is daarmee op de proppen gekomen? Was dat op een dronkemansfeestje ergens, dat die naam is gevallen? Wat betekent het precies en wat zit er achter? 

Nathan [lachend kijkend naar Gert]: “Nu de eerste keer eens zonder fouten zeker?”

[gelach alom]

Naar het einde van de show werd dat natuurlijk wel vanzelf duidelijk, maar vertel?  [Arson betekent brandstichting]

Nathan: “Onze stijl, onze kostuums, is heel hard geïnspireerd op het Interbellum, de periode tussen de eerste en de twee wereldoorlog, toen de wereld verloren leek, dat er heel veel tegenviel voor veel mensen, en er was ook de drooglegging, toen drank verboden was. In die tijd was één van de meest voorkomende ‘kleine’ misdaden brandstichting. Gezien dat zowat het concept is, het idee dat we voor ogen hadden, hebben we voor die naam gekozen omdat dat aansluit bij wat we doen. Ook de whisky, en de drooglegging, brandstichting… en op het einde van de set steken we dus de drums in brand. Het is allemaal goed doordacht, en als je naar een Arson-show gaat en we mógen dingen in brand steken, want soms wordt dat verboden, dan steken we dingen in brand”. 

Gert: “Het thema is heel dankbaar om mee uit te pakken, de kostuums, het decor en de lampjes, de mat [die achter de drums hangt], het is allemaal… Het is de naam en het thema errond, dat leent er zich toe om niet alleen gewoon maar muziek te gaan spelen op het podium. Het mag echt een complete visual zijn. En de naam was al gekozen vooraleer ik er iets mee te maken had”. [gelach]

Nathan: “Dat is allemaal te samen gekomen, ergens in een hostel, en backstage, na shows met één van onze vorige bands, dat Rien, de andere gitarist, aan het broeden was op een idee. Hij liet ons de eerste riffs horen, en Gert en ik hadden op dat moment direct iets van: wij doen mee, wat het ook is! Wij zijn f*cking ‘in’, en we gáán”. 

Gert: “Dat was zot, want het idee, de band naam was er al, het concept van de kostuums was er al, de riffs… eigenlijk was het gewoon nog aan ons twee om te zeggen: ja we doen mee. Dat is supersnel gegaan, maar absoluut geen spijt van”. 

Fantastisch! Het was een sprong in het onbekende?

Nathan: “Niet zó onbekend, want we hadden al bands gehad samen, en we zijn allemaal zeer goed bevriend. Na jarenlang samen te werken met Rien ook als gitarist in vorige bands, wist ik gewoon: eender wat die doet, ik volg hem tot de dood, want het is een geniale, zalige gitarist, zo getalenteerd. Ik doe niets liever dan naast hem staan op het podium, en met al mijn beste maten”. 

Hoe moeten we het eigenlijk omschrijven? Spetterend, knallend, explosief… de fun van het muziek spelen spat gewoon van het podium.

Gert: “Op een bepaald moment heeft onze zanger de slogan ‘alleen maar slachtoffers’ het leven in geroepen. En dat is echt gewoon een mindset voor onze shows. Gewoon ‘hard’ gaan, alleen maar slachtoffers”. [gelach]

Maar dat vraagt toch wel ontzettend veel energie, en kracht? Zijn jullie na een show niet… dronken nee dat nu niet, maar het publiek wel…

Gert: “Nee, dronken niet”.

Nathan: “Ik heb enkel één shotje whisky gedronken vandaag”.

Maar zijn jullie dan niet kapot na een show, van wat er allemaal óp het podium gebeurt en ook daarnaast? En ook nog eens al de moshpits, je kunt het allemaal amper volgen. 

Nathan: “Ik heb morgen sowieso een lekker bad nodig voor mijn spieren, want ik ben midden de dertig en ik voel het wel”. [gelach]

Ja, dat geloof ik best.

Gert: “Het is inderdaad wel zeer intensief, maar we willen het ook niet anders. We geven altijd 100 procent wat we in ons lijf hebben, op een half uur of veertig minuten of whatever hoe lang we hebben op het podium. De gevolgen daarvan dragen we wel, en het komt wel goed”. [gelach alom]

Zijn er nog veel shows in het vooruitzicht, dit jaar of misschien al volgend jaar? 

Nathan: “We gaan nu voor de eerste keer deze zomer eens even drie weken op adem komen. Het is al heel druk geweest, en dit was onze laatste show van onze ‘run’ die al een tijd bezig is. In september doen we sowieso nog de Groezrock Revival show, daar kijken we zeer hard naar uit, zeker omdat toen we allemaal jong waren en geld hadden, we naar Groezrock gingen. Dat was één van de betaalbare punkfestivals, zeker als je zo jong was en amper geld had, dan ging je naar Groezrock. Daar zag je zoveel bands, die ons allemaal geïnspireerd hebben, dus het feit dat we daar nu kunnen spelen dat is wel een beetje ‘full circle’ voor ons”.

Gert: “Er staat zeker nog wel het één en ander op het programma. Maar we zijn er nu wel uit dat we een beetje gas moeten terug nemen, ook qua shows, opdat er een nieuw album kan komen. Er komt nog één en ander aan, en al onze shows die al aangekondigd zijn, zijn terug te vinden op onze website www.letsstartafire.be. En dan gaan we ‘op ons gemakske’ verder werken aan ons nieuwe album”. 

Nathan: “We doen sowieso ook nog The Bonfire Shows, dat zijn shows die wij zelf af en toe organiseren. Dat is vaak heel klein, heel intiem. We gaan dat later nog aankondigen. We gaan ergens in Antwerpen, in een café spelen. Dat gaat heel klein zijn, de plaatsen zullen heel beperkt zijn, maar als je Arson op z’n toppunt wil zien, in een klein ‘kot’ met heel wat energie… dan moet je uitkijken naar onze ‘Bonfire’ die nog aangekondigd zal worden”.

Gert: “Ik denk zelfs dat we die show niet ‘Bonfire’ moeten noemen, maar ‘Alleen maar slachtoffers’.” [gelach alom]

Wie weet ja, dan hebben we hier ook een primeur. 

[gelach alom]

Nathan: “We zullen zien of er nog glazen leven na die show”. 

[gelach]

Oké, we gaan hier stilletjes aan afronden. Hebben jullie nog een laatste boodschap voor de fans, of in het algemeen? 

Gert: “Een dikke merci voor alles wat we al kunnen doen hebben met deze band. En je weet ons te vinden voor een shotje hé!” [gelach]

Ja, allen daarheen!

Nathan: “Ik heb vandaag ook veel jonge mensen zien staan in het publiek. Aan iedereen die jong is: koop een instrument, ga muziek spelen met je maten, en zorg dat wij binnen tien jaar afgelost kunnen worden, zodat wij naar insane bands kunnen gaan kijken. Maak muziek met je maten, het is echt het beste wat je kunt doen”. 

En dat zij later dan ook op Groezrock terecht komen. 

Gert: “Voila!”.

Nathan: “Sowieso”. 

Dan is de cirkel echt helemaal rond voor jullie. 

Hartelijk dank voor dit bijzonder fijne interview! Nog veel succes en geluk verder, we zien elkaar nog wel een andere keer. 

 

ARSON:

  • Jeroen: zang
  • Nathan: gitaar
  • Rien: gitaar
  • Fabian: bas
  • Gert: drums

 

Discografie:

  • Let’s Start a Fire (EP 2018)
  • All In, All Sin (album april 2024)