Alcatraz 2024 - Interview met MILLHAVEN

De Belgische band Millhaven speelde reeds op Graspop Metal Meeting in 2022, op Antwerp Metal Meeting en Ieperfest, en op Gullegem Metal Fest in 2023. Ook onder de vorige benaming "Curse of Millhaven" deden ze menig podium daveren. Hoog tijd dus dat de band ook eens te zien was op Alcatraz Open Air in Kortrijk. Na afloop van hun stevige show op 11 augustus 2024 had onze reporter Dennis Barbion een gesprek met de zanger Jasper Lobelle en bassist Bram Dewilde. 

Eerst en vooral gefeliciteerd met jullie spetterende optreden van daarnet. 

Bram (bass): “Dank u”.

Het was explosief, hard… het publiek was direct mee…

Jasper: “Voor een zondag op de middag was dat inderdaad heel erg goed. Merci, merci”. 

Kun je de band eerst even kort introduceren?

Jasper: “Wij zijn Millhaven, een Belgische band uit West-Vlaanderen. We bestaan ondertussen een jaar of twaalf, en we zijn er best trots op dat we al mooie dingen hebben kunnen verwezenlijken. We werden al op de radio gedraaid, op Studio Brussel, “De Zwaarste Lijst”, op “Staalhard” [Willy Radio]. We hebben onder andere al op Graspop gespeeld. We hebben al coole dingen verwezenlijkt. We spelen een soort van… ja, heel energieke metalcore, of death metalcore. Zo kun je het omschrijven. Dat is een beetje ons uithangbord, want wij spelen een heel energieke show, en proberen ook heel veel interactie te hebben met het publiek. En we spelen nog altijd in dezelfde bezetting, toch ook iets waar we trots op mogen zijn”.

Bram: “Al 12 jaar, met dezelfde bezetting. Dat is niet niks”.

Dat is inderdaad uniek, en heel uitzonderlijk. 

Jasper: “Ja, echt uniek”.

Als jullie al die tijd in dezelfde bezetting samen spelen, hoe zie je dan nu de evolutie van de band? Muzikaal, of in het algemeen? Hoe is de band geëvolueerd door de jaren?

Bram: “Ik denk dat we in die twaalf jaar eigenlijk geleidelijk aan geëvolueerd zijn, allemaal te samen. We hebben alle vijf een verschillende invloed, en allemaal andere smaken van muziek. In die twaalf jaar hebben we een goede mix gevonden van alles samen. En ook iets ouder worden… [gelach] Ik ben er aan begonnen toen ik… hoe oud was ik toen? 22 ja, en ik ben nu 34, dus…”

Ouder en wijzer. En misschien zoals met wijn, ook beter.

Bram: “Voila! Ouder en wijzer”. [gelach] 

Jasper: “Doorheen de jaren evolueer je ook wel wat muziekgenres betreft waar je naar luistert. We hebben ook altijd een grote liefde gehad voor melodische muziek. Dat kun je ook wel herkennen in onze muziek. Er zit heel veel melodie in, maar wordt toch energiek gebracht”. 

Stevig. Dat is zeker zo.

Bram: “Stevig, dat is de perfecte ondertoon ja!” [gelach]

“Stevig”, hét kernwoord van Millhaven.

Wat mij tijdens de show ook opviel, is… Jullie bestaan nu dus twaalf jaar, en toen ik dit in een review op een website las: “With the distinct sound they can call their own, they’ve cultivated an energetic live performance aimed at pleasing metal enthusiasts”. Dit vat het, denk ik, volledig samen. Als we dan kijken waar Millhaven al overal heeft gespeeld… mindblowing! Als je België neemt, is de cirkel nu met Alcatraz zo al helemaal rond. En er komen nog wel cirkels.

Jasper: “Er komen nog wel coole shows aan hoor. En volgend jaar zijn we al voor enkele festivalletjes geboekt in het buitenland. Momenteel kunnen we daar nog niet mee naar buiten komen, maar de ambitie is er wel om nog iets groter te mikken dan enkel binnen België. Het is misschien niet zo gemakkelijk omdat we allemaal in een gezin zitten, en om weken aan een stuk te touren is voor ons allicht moeilijk, maar we mikken op de grotere festivals, en zeker in onze buurlanden. Dat is zo’n beetje waar we naartoe willen, en waar we naartoe mikken”.

Het is toch wel opmerkelijk dat jullie op twaalf jaar tijd dát allemaal al verwezenlijkt hebben. Er zijn Belgische bands die tien of vijftien jaar bestaan die misschien nooit op Graspop speelden en mogelijk maar één of twee keer op Alcatraz. Met alle respect uiteraard. Maar die dingen kunnen jullie al van de bucketlist schrappen. 

Bram [breed glimlachend]: “Het is een mooie bucketlist aan het worden, dat is zeker”.

Dat is alleszins wel een compliment aan jullie als band, dat jullie dat al gepresteerd hebben.

Nu, wat de albums betreft dat jullie hebben uitgebracht, was de eerste in 2014, Vestibule of Hell, dan zijn er nog twee gevolgd waaronder de EP Plagues in 2017, en het laatste album Dualism werd dit jaar gereleasd. Wat moeten we over dit album Dualism weten?

Bram: “Eigenlijk hebben altijd, vanaf het begin al, in concept geschreven. Met ‘Dualism’ was het concept de tweestrijd, goed en kwaad, heart and mind… Van de acht nummers die op de plaat staan, kunnen we telkens vier nummers tegenover elkaar zetten, maar wel zodanig geordend dat het een bepaalde lijn volgt, een lijn die evolueert”.

Jasper: “Het bouwt op, en we eindigen de plaat met het nummer ‘Aspire’. ‘Aspire’ dat is eigenlijk een openbaring. We beginnen het album heel donker, met constant het thema ‘heart versus mind’ in de lyrics verwerkt, en we eindigen met een openbaring, en dat is wat Bram zei, hoe de plaat dus opbouwt naar het einde toe. Dat hoor je ook in de muziek. Naar het laatste nummer ‘Aspire’ toe, is het heel wat luchtiger dan het eerste nummer waarmee we openen [na de intro Duality], ‘Hellfire’. De eerste plaat waar we aan gewerkt hebben ’Vestibule of Hell’, ging over de negen cirkels [van de hel] van Dante, Dante Alighieri. Tekstueel kwam veel terug dat refereert naar de negen cirkels van Dante. De plaat daarna ‘Plagues’ was net pré-corona…”

Dat is een probleem dat dan altijd bij iedereen opduikt, corona.

Jasper: “Die plaat werd uitgebracht op een relatief slecht moment. Er zat natuurlijk wel een extra betekenis in omdat we de komende periode toen met corona te maken kregen. [glimlach] En daarna hebben we nog ‘Thresholds’ uitgebracht, ook weer een conceptplaat. ‘Thresholds’ verwijst naar de mentale drempel die er nét over gaat”.

Dus jullie albums starten altijd met een concept waar dan rond gebouwd wordt. En jullie laatste plaat werd dan ook nog eens binnen het album zelf opgebouwd, er is een soort van evolutie binnen het album. Een leuke aanpak wel. 

De songwriting zelf, hoe verloopt dat dan precies? Samenkomen op repetities, ideeën daar in de groep gooien…

Bram: “Exact!”’

Of, zoals in de coronaperiode, thuis nieuwe riffs spelen of ideeën online uitwisselen?

Maar voornamelijk toch op repetities? 

Bram: “Ja klopt, op repetities”.

Jasper: “We hebben ook heel hard geïnvesteerd in eigen materiaal, waardoor we ons materiaal ook deels thuis kunnen schrijven. Dan delen we dat met de groep, en dan komt het tijdens de repetities tot een geheel. Eens een nummer af is, dan ga ik tekstueel te werk. Eens het nummer geschreven is, dan werk ik het tekstueel volledig af. Dat is de manier hoe we te werk gaan”.

Bram: “Maar wel altijd met vijf. We maken onze nummers met ons vijven”.

Jasper: “Ja, iedereen heeft zijn mening en zijn eigen inbreng”. 

Teamwork.

Bram: “Ja, voila”. 

Jasper: “De riffs worden eigenlijk thuis gecreëerd, thuis geschreven, dan wordt het gedeeld met de groep, en dan proberen we op de repetities, die we trouwens wekelijks doen, tot een geheel te komen. Nu, we zijn net na ‘Dualism’ dus we kunnen dat ook al zeggen, dat we volop bezig zijn met nieuwe nummers. We zitten niet stil. We proberen constant door te werken”.

Fantastisch!