27 januari. Een grijze, grouwe dag, en ik kom net toe aan The Jack. Een typische Rock bar met een te klein podium, slecht afgesteld licht en veel bier. Het is in deze kroeg dus dat Audrey Horne zal spelen, een band die ik hoofdzakelijk ken van open air festivals. Wat gaat dit geven? De deuren gaan net open en met mondjes maat komt het volk toe. De show is uitverkocht en het zal een zweterige avond worden vertelt men mij.
De avond begint met de mannen van Magick Touch. Dit trio uit Noorwegen staat gekend als een band met heel veel 80's Rock & Metal invloeden, en ik moet bekennen, deze drie doen het belange niet slecht, de zang wisselt af tussen de bassist & de gitarist en vooral de Thin Lizzy invloeden zijn duidelijk herkenbaar, meer & meer volk stroomt de kroeg binnen en het feestje komt langzaam maar zeker op gang.
Na Magick Touch is het dan tijd voor iets anders, de Australische Hard Rock band Dead City Ruins heeft een uitstekende live reputatie en amper is de eerste noot gespeeld en ik snap al waarom, de band heeft een duivelse energie en een front man die geen seconde stil kan staan, Jake Wiffen barst van de energie en het is duidelijk dat die mannen een groter podium nodig hebben én verdienen, en dan heb ik het nog niet eens over de muziek, dit is geen lauw AC/DC afkooksel!
Na de show van Dead City Ruins naderen we stillaan sauna toestanden en Audrey Horne brengt de kers op de taart, deze geoliede machine is altijd goed voor een vette show en zelfs in een te kleine bar met een te klein podium lukt het hen als geen ander om een feest neer te zetten! De sound is lekker heavy, de groove aanstekelijk en de band is perfect op elkaar ingespeeld, zet die mannen in een bar op een tafel & ze spelen nog de pannen van het dak! Je hebt geen indrukwekkende light show nodig, geen zaal van 60000 man, geen muziekinstallatie die per truck vervoerd moet worden. Wat je nodig hebt is gewoon een stevige hard & heavy band en Audrey Horne is het perfecte voorbeeld.
