Wacken Open Air 2022 was een speciale editie, om verschillende redenen. Eerst en vooral was het natuurlijk de terugkeer na de pandemie. Wat waren we allemaal gelukkig dat we terug "buiten" mochten ... De tweede reden was het inlassen van de woensdag als eerste volwaardige festival dag, onder de noemer Wacken Wednesday.
De laatste reden was voor ondergetekende meer van persoonlijke aard: het was mijn debuut als concertfotograaf, na ±40 jaar niet meer echt met een serieus fototoestel bezig geweest te zijn. De voorgaande jaren hadden we 1 fotograaf, nu waren we met twee en hadden we dus meer bereik. Dit debuut als concertfotograaf had echter ook een nadeel: een erg steile leercurve om met alle tools te leren omgaan die nodig zijn om van de gemaakte foto's ook tot een publiceerbaar resultaat te komen, wat dan ook de hoofdreden is waarom dit verslag zo laat komt ...
Aangezien op minder dan 40 dagen vóór Wacken Open Air 2023 de eigenlijke concert reviews niet echt relevant meer zijn, weinig woorden, maar des te meer foto's!
Dag 3 - 5 augustus
Ondanks het warme weer gaan we ervoor: 16 bands worden gefotografeerd.
- Crypta
- Kadavar
- Freedom Call
- Lacuna Coil
- Me and that man
- Stratovarius
- Lucifer
- Hypocrisy
- Satan
- Behemoth
- Venom
- In Extremo
- Tribulation
- Moonspell
- Tiamat
- Mantar
Dag 4 - 6 augustus
De laatste dag al, 's anderendaags 650km naar huis te rijden, we doen het dus iets rustiger en fotograferen 13 bands
- Ann Wilson
- Voice of Baceprot
- Life of Agony
- Striker
- Tarja
- Verheerer
- The Other
- Auðn
- New Model Army
- Arch Enemy
- Brian Downey's Alive and Dangerous
- Infected Rain
- Lordi
Na de split met Nervosa bleef Fernanda Lira niet bij de pakken zitten en startte een nieuwe all-female band, met dit keer een meer death metal sound. Met haar aanstekelijke podium présence en de sterke muzikale prestaties van alle leden is dit een echt feestje!
Toen nog met drie, de klassieke power trio opzet bas/drums/gitaar, maar wat een overweldigende sound. Ze herhalen hier het meesterstuk dat ze reeds op Graspop lieten zien.
Met hun aanstekelijke, vaak hymne-achtige power metal melodieën hadden deze Duitsers makkelijk een groter podium aangekunnen.
Met de combinatie van de rauwe vocals van Andrea Ferro en de bijna poppy stem van Cristina Scabbia, sterke songs en fenomenale podium présence is deze Italiaanse band ook deze keer weer een feest.
Met een stijl die meer gemeen heeft met Nick Cave dan met de metal van Behemoth staat Nergal hier met zijn soloproject.
Als sinds halverwege de 80s brengen deze Finnen met veel overgave symfonisch getinte power metal.
Opgericht in Berlijn door frontvrouw Johanna Sadonis brengt deze ondertussen in Zweden gevestigde band klassieke hardrock met een doom tintje en door het occulte geïnspireerde teksten.
De "main" band van Peter Tägtgren, notoir duizendpoot, die hij in 1990 oprichtte na een verblijf in de US waar hij ondergedompeld werd in de Florida death metal scene. Met zijn typische melodic death zet deze band een puike set neer.
Met hun heel eigen sound, een soort van oer thrash/speed, wordt deze band uit de NWOBHM als een trendsetter beschouwd. Ondertussen méér dan 40 jaar later staan ze nog steeds garant voor een stevige set.
En hier is Nergal terug, deze keer met zijn hoofdact. Met hun theatrale aanpak en blackened death sound leveren ze naar gewoonte een knaller van een optreden af.
Nog een band uit de NWOBHM wordt Venom genoemd als één van de grondleggers voor wat de black metal zal worden. Frontman Cronos is blij dat hij na 22 jaar nog eens in Duitsland kan spelen en het is eraan te merken.
Een van de grondleggers van de overwegend Duitse Medieval metal/rock en sowieso de eerste band in deze scene waarbij de middeleeuwse elementen op gelijke voet met de rock/metal stonden. Met deels traditionele nummers en deels eigen composities in verschillende talen en een levendige podium act steeds een feest
Met hun eerder traditionele death metal zijn deze Zweden niet echt vernieuwend, maar ze brengen het wel met verve en een verzorgde podium act.
Van het hoge Noorden trekken we naar het andere uiteinde van Europa voor het Portugese Moonspell. Met een drive en passie die ze al een paar jaar niet meer vertoonden levert het vijftal, aangevoerd door frontman Fernando Ribeiro een furieuze, strakke en opzwepende set af die het publiek duidelijk naar méér doet verlangen.
Met hun gothic sound staan deze Zweden perfect geprogrammeerd bij het vallen van de nacht ...
Onze afsluiter van dag 3 is dit "local hero" duo (afkomstig uit Hamburg). Met enkel gitaar en drums spelen ze de wei gewoonweg plat!!!
Ondertussen de 70 gepasseerd, en vooral bekend als frontvrouw van Heart, toont Ann Wilson hier dat op rocken geen leeftijd staat. En wat een stem ...
Dé hype van 2022, maar deze 3 Islamitische, Indonesische vrouwen losten de verwachtingen méér dan in!
Sinds deze New Yorkse band onder leiding van Mina Caputo (née Keith), met o.a. haar neef Joey Zampella op gitaar, in 2014 terug samen kwam spat het speelplezier er af, en deze show was geen uitzondering op die regel!
Deze Canadese band inspireert zich op de klassieke heavy, speed & thrash metal uit de '80s, en bouwt hier een fijn feestje mee. Op één van de kleinere podia had het evenwel misschien beter tot z'n recht gekomen.
Ondersteund door een sterke begeleidingsband, met Doug Wimbish (Living Colour) in een glansrol op bas, bewijst een zeer dynamische Tarja hier tot spijt van wie het benijdt dat ze véél meer is dan enkel de originele frontvrouw van Nightwish.
Met hun potige traditionele black metal lijken deze local heroes (Flensburg) hier in het volle zonlicht een beetje ontheemd, maar ze zetten een knaller van een set neer op een podium dat gerust een maat groter had mogen zijn.
Op aanraden van een collega fotograaf pikken we dit horror-punk combo mee, en we hebben er geen spijt van: een strakke set, goed gezongen, met een hoog rock 'n roll gehalte.
In 2016 werd deze IJslandse band derde in de W:O:A Metal Battle, en sindsdien timmeren ze gestaag aan de weg. Hun atmosferische black metal zou beter tot z'n recht komen in een tent of na zonsondergang, maar verder valt er niks op aan te merken: strak, met een massieve en toch gedetailleerde sound
Met een sound die elementen leent bij punk, metal, folk, soul, ... en vaak maatschappijkritische teksten gaat deze Engelse band al sinds 1980 z'n eigen weg. Met een bijtende set bewijzen ze dat er absoluut geen sleet op de formule zit.
Aangevoerd door frontvrouw extraordinaire Alissa White-Gluz zet Arch Enemy zoals steeds een aanstekelijke melodic death set neer.
Brian Downey's Alive and Dangerous
Als stichtend lid van Thin Lizzy en enige constante in de band samen met frontman Phil Lynott heeft niemand meer recht om een set met Thin Lizzy materiaal te brengen. Het vertrouwde materiaal wordt zeer competent gebracht, maar het mocht wel een beetje meer "Alive and Dangerous" zijn.
Deze band uit Moldavië staat garant voor energieke female fronted metalcore en brengt deze ook live zeer overtuigend!
Véél meer dan enkel de Eurosong-hit "Hard Rock Hallelujah" brengen deze Finnen hier een echte rock extravaganza. Fijn weetje: alle kostuums zijn van de hand van frontman Mr Lordi!
